Alerjenit, bir antijenin hassas kişilerde antikor yapma yeteneğini uyarır. Bir polen ne kadar IgE üretimine neden oluyorsa alerjenitesi o kadar fazladır. Bir malzemenin alerjeniti kimyasal yapısına bağlıdır. Çayır polenlerinin alerjiye neden olduğu ilk kez yaklaşık 130 yıl önce Blackley tarafından bildirilmiştir. Blackley, provokasyon testleri ile polenlere maruz kalan kişilerde alerjik belirtiler ortaya çıktığını gösterdi.

Polenlerin hastalık yapma potansiyelleri hemen hemen boyutları ile ilgilidir. Polenler astıma neden olmaz, çapları 20-60 mikron arasında olduğu için genellikle alerjik nezleye yol açar, bu nedenle bronşiyollere ve alveollere ulaşamazlar. Araştırmalara göre alerjiye neden olabilmesi için bir metreküpte 25-50 polen olması gerekiyor. Bir çavdar başakının yılda 4 milyon, bir fındık ağacının 600 milyon, bir çam kozalağının 5 milyondan fazla ve bir ağacın yılda 10 milyardan fazla polen ürettiği dersek, bunun nasıl olduğu çok iyi anlaşılacaktır. soluduğumuz havada çok fazla çam poleni bulunur. Fakat çam polenleri çok fazla alerjenite sahip olmadığından çam polenlerine bağlı alerjik hastalıklar çok azdır. Gösterişli ve renkli bitkilerin daha çok alerjiye neden olduğu varsayılır. Örneğin gül nezlesi olarak bilinen hastalığa gül polenleri değil, ağaç ve çayır polenleri neden olur. Bazı polenler o kadar büyüktür ki, havada ancak kısa bir süre asılı kalabilirler ve salındıktan hemen sonra yeryüzüne düşerler. Bu nedenle herhangi bir hastalığa neden olmazlar.